Gluiperige obers en mother nature
Door: Amanda
Blijf op de hoogte en volg Aman en Niels
19 Januari 2012 | Chili, Puerto Montt
We zijn een paar weken, 11 verblijfplaatsen en een slordige 1000 kilometer zuidelijker sinds ons vorige verslag. Ik begin echt al te vergeten wat we allemaal meegemaakt hebben maar ‘gelukkig hebben we de foto’s nog’.
Als Jozef en Maria kwamen we op kerstavond aan op een camping. Om te camperen. Dat was even slikken na 3 weken in een luxe appartement en er kwamen al gauw boodsc happen lijstjes met luxeproducten erop als: stoelen, kaarsen en bestek. Op tweede kerstdag onze eerste surfles gehad wat meer leek op een sportles op een van mijn eerste dagen van mijn militaire opleiding. Een overgemotiveerde surfinstructeur die constant: REMA REMA REMA (peddelen) en ARRIBA ARRIBA ARRIBA (op je board) schreeuwde terwijl wij met tong uit de mond hijgend probeerde de golven bij te houden. De golven waren hoog en surfen is echt moeilijk blijkbaar. Toch wel heel leuk en zeker voor herhaling vatbaar.
Na iets te veel dagen van gezamelijke diareevan de camping naar een hostel in de buurt van Valparaiso gevlucht . Hier zijn we samen met duizenden Chilenen het nieuwe jaar begonnen. Niels en ik hadden dezelfde wens voor het nieuwe jaar: een iets normalere stoelgang. Na een licht teleurstellende vuurwerkshow, een confetti schieter die niet schoot en en een champagne fles die niet knalde waren we licht bang dat 2012 niet ons jaar zou worden maar niets bleek minder waar want onze wens is al uitgekomen! Valparaiso zelf is echt een fantastisch havenstadje (zie foto’s).
Langs de Pacific ocean zijn we verder naar het zuiden gaan rijden. Wat een goed idee om een auto te kopen! Zelf rijden, met de wind door je haar en slappe muziek op, in alle vrijheid rijden door dit prachtige land! Even stoppen voor een duik in de zee en ergens anders weer even hoge golven kijken. De Deawoo moet soms veel stof slikken maar we komen in plaatsen waar je anders niet zou komen omdat het geen hotspot is, maar desalniettemin heel mooi (en GOEDKOOP). Heel indrukwekkend was om de verwoestende sporen van de tsunami (2010) te zien. In dit land, met regelmatig aarbevingen, tsunami’s, en waar je bij het tol kantoortje op de snelweg ook een A5 papiertje krijgt met ‘wat te doen bij een vulkaanuitbarsting’, leer je echt respect voor de natuur te hebben. Je beseft je dat wij mensen in vergelijking met mother nature maar klein, nietig, onwetend en onbenullig zijn.
Verder leren we elkaar wat beter kennen. Ik ben erg gecharmeerd van Niels’ afdingkunsten die soms zo grof zijn dat ik door de grond wil zakken en niet durf te kijken. Maar die vaak na een aantal telefoontjes en nagevraag toch lukken. Heel trots ben ik op mijn manneke als hij de strijd aangaat tegen obers als we met ons toeristische voorkomen weer eens getild worden. Zoals gisterenavond nog: Wij gingen voor een biertje in Puerto Montt, de ober had geen kaart. Althans, niet voor ons. Iedereen om ons heen kreeg er wel 1. Ik vroeg ook een kaart, die kreeg ik maar: “de prijzen van het bier kloppen niet.” Wat een toeval dat wij juist met een biertje zaten! Natuurlijk waren de prijzen op de kaart veel goedkoper en de ober bleef volhouden dat de kaart niet klopte en donderdag zouden ze een nieuwe kaart krijgen. Niels liet het er niet bij zitten. Hij zei in het Spaans dat als hij liegt hij het beter nu kon zeggen, maar de ober bleef volhouden dat de kaart niet klopte waarna Niels diverse keren (met voorbeelden) uitlegde dat hij het maar een vreemde gang van zaken vond. Toen de ober zei; “Iedereen betaald die prijs, vraag maar om je heen”, ervan uitgaande dat Niels dat niet zou doen deed Niels dat wél en na een hoop gezeik betaalde dus gewoon de prijs op de kaart. De prijs die alle andere mensen ook betaalden.
Ik moet zo veel moeite doen om het kort te houden want ik kan nog zoveel vertellen. Zoals ons bezoekje aan het indrukwekkende Laguna del Laja. Een robuust grauw nationaal park door de zichtbare sporen van de vulkaanuitbarsting (het leek soms net de maan waar je liep) maar met een afstekend gigantisch blauw meer. In het midden van het park een enorm monument voor ‘de tragedie van Antuco’, die je bezoek een andere wending geeft. Het verhaal is dat 45 militairen daar op oefening waren, allemaal 19 jarige jongens en 1 commandant, die verrast werden door een winterse storm die door de Andes raasde. Later zijn ze verspreid over een lengte van 5 kilometer allemaal dood onder een pak van 2 meter sneeuw teruggevonden. Op de plaatsen waar ze gevonden zijn is een steen geplaatst. Je kreeg zo een heel goed beeld van de tragedie en daar wordt je wel stil van.
Veder nog veel andere dingen meegemaakt zoals: naar de tandarts in Pucon, canyoningen langs 150 meter lange watervallen (schitterend), een pittige bergtocht van 2 dagen, campen in the middle of nowhere en liters water drinken uit de rivier, hydrospeed op de Trangaura rivier (superkicken activiteit waarbij je afdaald in de wildwaterrivier op een soort verdikte halve surfplank. Je ligt op je buik in het water en houdt jezelf vast aan de plank. De rivier sleurt je mee) en paardrijden door het bos! En de volgende wordt: kijken of de Deawoo Lanos 1000 kilometer onverharde weg richting het zuiden aankan (Caratera Austral).
Laat wat achter. Vind ik leuk !
Als Jozef en Maria kwamen we op kerstavond aan op een camping. Om te camperen. Dat was even slikken na 3 weken in een luxe appartement en er kwamen al gauw boodsc happen lijstjes met luxeproducten erop als: stoelen, kaarsen en bestek. Op tweede kerstdag onze eerste surfles gehad wat meer leek op een sportles op een van mijn eerste dagen van mijn militaire opleiding. Een overgemotiveerde surfinstructeur die constant: REMA REMA REMA (peddelen) en ARRIBA ARRIBA ARRIBA (op je board) schreeuwde terwijl wij met tong uit de mond hijgend probeerde de golven bij te houden. De golven waren hoog en surfen is echt moeilijk blijkbaar. Toch wel heel leuk en zeker voor herhaling vatbaar.
Na iets te veel dagen van gezamelijke diareevan de camping naar een hostel in de buurt van Valparaiso gevlucht . Hier zijn we samen met duizenden Chilenen het nieuwe jaar begonnen. Niels en ik hadden dezelfde wens voor het nieuwe jaar: een iets normalere stoelgang. Na een licht teleurstellende vuurwerkshow, een confetti schieter die niet schoot en en een champagne fles die niet knalde waren we licht bang dat 2012 niet ons jaar zou worden maar niets bleek minder waar want onze wens is al uitgekomen! Valparaiso zelf is echt een fantastisch havenstadje (zie foto’s).
Langs de Pacific ocean zijn we verder naar het zuiden gaan rijden. Wat een goed idee om een auto te kopen! Zelf rijden, met de wind door je haar en slappe muziek op, in alle vrijheid rijden door dit prachtige land! Even stoppen voor een duik in de zee en ergens anders weer even hoge golven kijken. De Deawoo moet soms veel stof slikken maar we komen in plaatsen waar je anders niet zou komen omdat het geen hotspot is, maar desalniettemin heel mooi (en GOEDKOOP). Heel indrukwekkend was om de verwoestende sporen van de tsunami (2010) te zien. In dit land, met regelmatig aarbevingen, tsunami’s, en waar je bij het tol kantoortje op de snelweg ook een A5 papiertje krijgt met ‘wat te doen bij een vulkaanuitbarsting’, leer je echt respect voor de natuur te hebben. Je beseft je dat wij mensen in vergelijking met mother nature maar klein, nietig, onwetend en onbenullig zijn.
Verder leren we elkaar wat beter kennen. Ik ben erg gecharmeerd van Niels’ afdingkunsten die soms zo grof zijn dat ik door de grond wil zakken en niet durf te kijken. Maar die vaak na een aantal telefoontjes en nagevraag toch lukken. Heel trots ben ik op mijn manneke als hij de strijd aangaat tegen obers als we met ons toeristische voorkomen weer eens getild worden. Zoals gisterenavond nog: Wij gingen voor een biertje in Puerto Montt, de ober had geen kaart. Althans, niet voor ons. Iedereen om ons heen kreeg er wel 1. Ik vroeg ook een kaart, die kreeg ik maar: “de prijzen van het bier kloppen niet.” Wat een toeval dat wij juist met een biertje zaten! Natuurlijk waren de prijzen op de kaart veel goedkoper en de ober bleef volhouden dat de kaart niet klopte en donderdag zouden ze een nieuwe kaart krijgen. Niels liet het er niet bij zitten. Hij zei in het Spaans dat als hij liegt hij het beter nu kon zeggen, maar de ober bleef volhouden dat de kaart niet klopte waarna Niels diverse keren (met voorbeelden) uitlegde dat hij het maar een vreemde gang van zaken vond. Toen de ober zei; “Iedereen betaald die prijs, vraag maar om je heen”, ervan uitgaande dat Niels dat niet zou doen deed Niels dat wél en na een hoop gezeik betaalde dus gewoon de prijs op de kaart. De prijs die alle andere mensen ook betaalden.
Ik moet zo veel moeite doen om het kort te houden want ik kan nog zoveel vertellen. Zoals ons bezoekje aan het indrukwekkende Laguna del Laja. Een robuust grauw nationaal park door de zichtbare sporen van de vulkaanuitbarsting (het leek soms net de maan waar je liep) maar met een afstekend gigantisch blauw meer. In het midden van het park een enorm monument voor ‘de tragedie van Antuco’, die je bezoek een andere wending geeft. Het verhaal is dat 45 militairen daar op oefening waren, allemaal 19 jarige jongens en 1 commandant, die verrast werden door een winterse storm die door de Andes raasde. Later zijn ze verspreid over een lengte van 5 kilometer allemaal dood onder een pak van 2 meter sneeuw teruggevonden. Op de plaatsen waar ze gevonden zijn is een steen geplaatst. Je kreeg zo een heel goed beeld van de tragedie en daar wordt je wel stil van.
Veder nog veel andere dingen meegemaakt zoals: naar de tandarts in Pucon, canyoningen langs 150 meter lange watervallen (schitterend), een pittige bergtocht van 2 dagen, campen in the middle of nowhere en liters water drinken uit de rivier, hydrospeed op de Trangaura rivier (superkicken activiteit waarbij je afdaald in de wildwaterrivier op een soort verdikte halve surfplank. Je ligt op je buik in het water en houdt jezelf vast aan de plank. De rivier sleurt je mee) en paardrijden door het bos! En de volgende wordt: kijken of de Deawoo Lanos 1000 kilometer onverharde weg richting het zuiden aankan (Caratera Austral).
Laat wat achter. Vind ik leuk !
-
19 Januari 2012 - 16:55
Pappie:
Mis je Amanda! En Niels ook natuurlijk! haha Zo leuk je verslagje!@ jullie genieten enorm! Dikke kroel van ons!
-
19 Januari 2012 - 17:09
Diana Spaans:
Wat een leuk verslag!!! Ik volg jullie helemaal! xxx Diaan -
19 Januari 2012 - 17:55
Peti:
Wat een mooie foto's en een prachtige tocht. Geniet met volle teugen!
Kus mama -
19 Januari 2012 - 17:55
Peti:
Wat een mooie foto's en een prachtige tocht. Geniet met volle teugen!
Kus mama -
19 Januari 2012 - 17:55
Peti:
Wat een mooie foto's en een prachtige tocht. Geniet met volle teugen!
Kus mama -
19 Januari 2012 - 20:06
Bo:
Kan wel uren naar jullie verhalen lezen! Volgende keer mogen ze nog langer! Mis jou Amanda! Dikke kus bootje -
19 Januari 2012 - 20:31
Mams:
Heerlijk verdronken in jullie story's...
Wat een belevenissen, wat een oplichters die obers! Goed van Niels zeg om het te chekken bij de ander gasten. Haha, dat hadden ze niet verwacht, toeristen die de taal goed beheersen.
Practige foto's, ik begreep alleen het onderschrift bij 1 foto niet... hier licht Niels zijn zwembroek nu nog?! Was de rek eruit... haha.
Doe voorzichtig, blijk zo alert als jullie nu zijn. Geniet, GENIET met volle teugen... dit kun je niet zo vaak in je leven doen. Probeer je daar van bewust te zijn. Ik hou van jullie, en zo veel als ik van jullie... zo mis ik jullie ook!!
Heel veel liefs, knuffels en kroelen XXXMB! -
19 Januari 2012 - 21:56
Mischa:
Ziet er goed uit Niels. Ben vooral jaloers op die mooie golven. Er is niets mooiers dan in de hoge golven te duiken!
Goed bezig. -
20 Januari 2012 - 21:18
Riet Hendrikx:
Zat inderdaad te wachten op een nieuw verhaal.
Amanda doet dat goed en Niels bij de tandarts is ook grappig, hoop dat jullie weer goed gezond zijn want dan kun je met volle teugen blijven genieten van al het moois wat jullie nog te wachten staat
groetjes riet. -
21 Januari 2012 - 12:32
Michel:
Dag Amanda en Niels
Jullie verslag gelezen en ook ik geniet telkens weer van de verhalen.
Zie weer uit naar jullie volgende verhaal, geniet van je verblijf daar en pas goed op jezelf
Groeten
Michel / Barneveld -
21 Januari 2012 - 15:31
Rob:
Je schrijft prima en onderhoudend Amanda! Mooi dat het goed gaat en groetjes aan Nils... -
22 Januari 2012 - 16:29
The Donkeys:
Hi Schatjes,
Wat een leuk verhaal weer, echt geweldig wat jullie meemaken!! Zo wordt je ook wel goed getest in de 2de fase;) hahahah
Foto's zijn ook echt prachtig! Maar kom toch maar weer naar huis, ik had niet verwacht dat ik zoveel aan jullie zou denken en dat ik graag had gehad dat jullie thuis waren... Gisterenavond waren vrienden hier en hebben we foto's zitten kijken van Afghanistan, echt bijzonder!
Geniet ervan en pak in maart maar gewoon weer het vliegtuig naar NL kunnen jullie onze kleine ook verwelkomen.
Liefs kus van ons
-
23 Januari 2012 - 13:06
:
Hoi Aman en Niels
Wat leuk dat jullie onze ambassadeur André Kuipers een vraag hebben gesteld via de WNF-community op WaarBenJij.nu! We weten nog niet precies wanneer, maar zodra André er tijd voor vrij kan maken gaat hij vijf vragen beantwoorden. Als jij hierbij zit win je een ballonvaart! Via zijn reisdagboek en de wnf.waarbenjij.nu nieuwsbrief houden we je op de hoogte, maar het is dus nog heel even afwachten...
In de tussentijd kunnen jullie ons een klein beetje helpen. We hebben namelijk een speciale WNF ruimte vormgeving gemaakt, waarmee jullie kunnen laten zien dat je achter het WNF staat. Deze mooie vormgeving kun je heel gemakkelijk instellen voor jouw reisdagboek via de vormgeving wijzigen pagina op waarbenjij.nu. Als zoveel mogelijk reizigers op waarbenjij.nu deze vormgeving instellen vragen we samen weer extra aandacht voor de natuur. Vraag me gerust om hulp als je er niet uitkomt (waarbenjij@wnf.nl).
Heel erg bedankt voor jullie support!
Groetjes,
Maja Nijessen
Communitymanager wnf.waarbenjij.nu
-
24 Januari 2012 - 08:53
Anton Van Der Gaag:
Hoi Niels en Amanda,
Wat is het leuk om jullie belevenissen te lezen! En wat gaaf dat jullie zoveel sportieve dingen doen, samen.
Elke nieuwe aflevering die jullie schrijven, is weer een cadeautje in tekstueel - en visueel opzicht.
Blijf genieten!
Hartelijke groet,
Anton -
03 Februari 2012 - 18:58
Yvette:
Met open mond in een ruk jullie belevenissen gelezen. Super. Geniet ervan en hou ons op de hoogte. Vandaag 10 cm sneeuw gevallen en van Den Bosch naar huis bijna een uur. DUS geniet er maar van.
xxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
