19 hele ruime uren later eidelijk deel 2
Door: Niels
Blijf op de hoogte en volg Aman en Niels
21 April 2012 | Brazilië, Rio de Janeiro
19 hele ruime uren later in San Pedro de Atacama, Chili…….
De ongelofelijke natuur die we op de reis hebben gezien kent nog een overtreffende trap en dat is in San Pedro. Een maanlandschap met donkerrode rotsformaties met alle kleuren bruin rood en oranje, grote zand en zoutvlaktes ertussenin en op de verre achtergrond de Andes met tientallen witte vulkaantoppen. Het licht en alle kleuren kennen hier geen einde…
Zoals gewend van onszelf, liepen we besluiteloos door de stad, hostels bezoekend totdat we de perfecte vonden of chagrijnig worden. Natuurlijk midden op de dag, 30 graden en nog je lange broek aan van de busreis(in dit geval lift), kan ik me niet meer herinneren welke van de twee het is geworden maar we belanden in een stoffig hostel op een stapelbed en ik mocht bovenop. Zonder auto zit er in dit gebied niets anders op dan een paar tours te boeken. Geheel nieuw voor ons dus de eerste dag besloten we om een fiets te huren en de route zelf af te leggen met het in de eerste alinea beschreven spektakel als gevolg. Ik moet hierbij zeggen dat Amanda geen geweldige fietser is gezien haar gevoelige bovenbeenspieren en zadelpijn, maar we belanden uiteindelijk samen bovenop een 100meter hoge donkerrode zandduin! Het uitzicht over al die kleuren en rare verschijningen samen met mijn vriendinnetje was heel bijzonder……….natuurlijk naderhand de romantiek achter ons gelaten en als een dolle naar benden glijden en springen, wat ook heel goed bij ons past!!!
De volgende dag hebben we nog een tour naar de zoutvlakte gemaakt, waarbij we om 6uur op moesten staan!! Ik kan me herinneren dat ik daar geen moeite mee had maar dat is dus veranderd deze reis. Die avond naar een zoutwatermeer om te drijven en daarna naar laguna blanca voor de sunset met een hele dolle gids. Het eerste adres was de drankwinkel en een aankondiging dat hij niets te doen had die avond, dus alle tijd! Schitterende uitzichten over de vulkanen met de volle maan(gelukje!) op de achtergrond en een glaasje bubbels met friends for life…super leuke avond zingend terug naar San Pedro (‘suarez oooh’ werd niet gewaardeerd want Uruguay had Chili die avond verslagen!!!) belanden we voldaan in ons stoffig doch gezellig hostel.
Ongelofelijk en bizarre natuur en geweldige momenten met andere reizigers of met elkaar zijn niet op te schrijven en ook niet op een foto vast te leggen. Misschien ook wel goed, want het zijn belevenissen die eenmalig zijn, die op dat moment gebeuren en ontstaan. Ik kan wel iedereen aanraden om een keer naar een vulkanisch gebied te gaan, want dat zorgt voor zoveel bizarre natuur en natuurverschijnselen, dat is voor ons mens en zeker Hollander bijna niet te bevatten.
Na het ontmoeten van een bijzondere heel eerlijke Boliviaan besloten we om een4x4 tour te boeken naar Bolivia. In drie dagen rijdt je met een groep over de Andes heen. Drie zwitzers en een francaise zaten samen met ons en onze oersaaie gids in de toyota landcruizer. Twee dagen en een nacht boven de 4000meter dat voel je wel, er zaten zelfs stukken van boven de 5000meter tussen… echt ongekend. Heel vaag wordt je ervan alsof de tijd trager verloopt of alsof je half slaapt en heel diep moet zuchten heel de tijd.
De eerste nacht bij het hostel(bed met stenen eromheen) op 4800meter lag een schitterend zoutmeer vol met flamenco’s. Groot bord ‘niet betreden’ ervoor maar iedereen liep eroverheen. Aman en ik lopen over die zoutvlakte/meer en er komen twee dames op ons af dus een uitgelezen kans op een paar mooie bruidsfoto’s van ons twee!! Ik roep ze en we lopen richting elkaar. Vlak voor ons zakken ze door het witte zout in een modderbad. Ik dacht nog effe dat ze in de drijfmodder gingen verdrinken en trek er nog eentje uit. Gelukkig geen erge dingen maar wel van die vieze stinkende kleffe grijzbruine modder tot op hun middel. Gruwelijke ervaring en superlullig want wij vroegen ze voor een foto. Later hebben we ze nog excuses gemaakt en een schuursponsje gegeven voor de uren durende schoonmaak!!! Het bleken twee duitse dames te zijn en dat gaf ‘s avonds voor mij wel aanleiding tot bepaald soortige grappen. Misschien dat t door de hoogte kwam maar die zwitsers wisten daar ook wel raad mee! We hebben ontzettend gelachen!
Alweer echt een aanrader deze tocht! Geijzers, bizar gekleurde meren door alle mineralen erin, vulkanen, woestijnen door verzand lava, zelfs een woestijn op 4900 meter hoog waar ook nog meteorieten in zijn beland die door erosie rare vormen hebben gekregen. Je gaat echt denken: ”wie heeft dit allemaal bedacht? “
In Bolivia zijn ze arm en dat merk je op straat. Totaal ander leven. Er is in Bolivia geen mengelmoes van europees bloed (zoals in Argentinie) dus het is nog een traditioneel volk met gekleurde hoedjes en lange vlechten met kraaltjes erin. Veel goedkope eettentjes op straat en wat terughoudendere maar aardige mensen. In onze korte Bolivia experience gaan we nog een dag redelijk lomp paardrijden in volle gallop en eet ik nog een zak coca bladeren leeg. Dit wordt hier al eeuwenlang gebruikt tegen hoogteziekte en ik wilde het een keer proberen. Het lijkt net alsof je op 10 theezakjes aan t sabbelen bent!
Twee dagen zijn we weer onderweg geweest om terug te keren naar Posadas, de geliefde stad waar verzekering en douane zich voor ons schuil houden. Deze keer kregen we 3400euro uitbetaald, oftwel 20.000 pesos en dat zijn 200 briefjes van 100, een beste stapel. We besloten om in Argentinie te blijven om het geld op de bank te zetten zodat we daar niet mee door Rio de Janeiro hoefden te lopen. Dit bleek dus onmogelijk. Sinds 2011 kunnen er geen Argentijnse pesos meer op een buitenlandse rekening gezet worden en zelfs niet omgewisseld worden naar Braziliaanse realis of euro’s. Bescherming van de waarde van de eigen munt. Lekkere handige regel als je met al je broekzakken vol rondloopt.
Nu zijn we dus in Rio aanbeland. In een dag de grens over en een binnenlandse vlucht genomen. Broekzakken zitten nog vol met geld dus met name ik ben af en toe paranoia, maar zoals het ernaar uitziet nemen we alles mee terug. Kijken wat de rabobank ervan zegt als we volgende week op de stoep staan, maar ik vrees voor een percentage of 3, omdat dit extra werk en kosten met zich meebrengt!
Nog 5 dagen Brazilië en dan vliegen we na 7 maanden weer naar huis. We hebben maximaal genoten en maximaal veel gezien. Heel veel lokale bevolking en medereizigers ontmoet en met name Argentinië in al zijn facetten leren kennen. Elkaar hebben we af en toe de tent uit gepest maar altijd vielen we tegen elkaar in slaap. Heerlijk om zo met je vriendinnetje te reizen en je zo vrij te voelen…Dit gevoel van vrijheid en ontdekken is zo veel waard dat zullen wij altijd blijven koesteren!
Tot volgende week en bedankt voor het lezen.
Ciao
Niels en Amanda
De ongelofelijke natuur die we op de reis hebben gezien kent nog een overtreffende trap en dat is in San Pedro. Een maanlandschap met donkerrode rotsformaties met alle kleuren bruin rood en oranje, grote zand en zoutvlaktes ertussenin en op de verre achtergrond de Andes met tientallen witte vulkaantoppen. Het licht en alle kleuren kennen hier geen einde…
Zoals gewend van onszelf, liepen we besluiteloos door de stad, hostels bezoekend totdat we de perfecte vonden of chagrijnig worden. Natuurlijk midden op de dag, 30 graden en nog je lange broek aan van de busreis(in dit geval lift), kan ik me niet meer herinneren welke van de twee het is geworden maar we belanden in een stoffig hostel op een stapelbed en ik mocht bovenop. Zonder auto zit er in dit gebied niets anders op dan een paar tours te boeken. Geheel nieuw voor ons dus de eerste dag besloten we om een fiets te huren en de route zelf af te leggen met het in de eerste alinea beschreven spektakel als gevolg. Ik moet hierbij zeggen dat Amanda geen geweldige fietser is gezien haar gevoelige bovenbeenspieren en zadelpijn, maar we belanden uiteindelijk samen bovenop een 100meter hoge donkerrode zandduin! Het uitzicht over al die kleuren en rare verschijningen samen met mijn vriendinnetje was heel bijzonder……….natuurlijk naderhand de romantiek achter ons gelaten en als een dolle naar benden glijden en springen, wat ook heel goed bij ons past!!!
De volgende dag hebben we nog een tour naar de zoutvlakte gemaakt, waarbij we om 6uur op moesten staan!! Ik kan me herinneren dat ik daar geen moeite mee had maar dat is dus veranderd deze reis. Die avond naar een zoutwatermeer om te drijven en daarna naar laguna blanca voor de sunset met een hele dolle gids. Het eerste adres was de drankwinkel en een aankondiging dat hij niets te doen had die avond, dus alle tijd! Schitterende uitzichten over de vulkanen met de volle maan(gelukje!) op de achtergrond en een glaasje bubbels met friends for life…super leuke avond zingend terug naar San Pedro (‘suarez oooh’ werd niet gewaardeerd want Uruguay had Chili die avond verslagen!!!) belanden we voldaan in ons stoffig doch gezellig hostel.
Ongelofelijk en bizarre natuur en geweldige momenten met andere reizigers of met elkaar zijn niet op te schrijven en ook niet op een foto vast te leggen. Misschien ook wel goed, want het zijn belevenissen die eenmalig zijn, die op dat moment gebeuren en ontstaan. Ik kan wel iedereen aanraden om een keer naar een vulkanisch gebied te gaan, want dat zorgt voor zoveel bizarre natuur en natuurverschijnselen, dat is voor ons mens en zeker Hollander bijna niet te bevatten.
Na het ontmoeten van een bijzondere heel eerlijke Boliviaan besloten we om een4x4 tour te boeken naar Bolivia. In drie dagen rijdt je met een groep over de Andes heen. Drie zwitzers en een francaise zaten samen met ons en onze oersaaie gids in de toyota landcruizer. Twee dagen en een nacht boven de 4000meter dat voel je wel, er zaten zelfs stukken van boven de 5000meter tussen… echt ongekend. Heel vaag wordt je ervan alsof de tijd trager verloopt of alsof je half slaapt en heel diep moet zuchten heel de tijd.
De eerste nacht bij het hostel(bed met stenen eromheen) op 4800meter lag een schitterend zoutmeer vol met flamenco’s. Groot bord ‘niet betreden’ ervoor maar iedereen liep eroverheen. Aman en ik lopen over die zoutvlakte/meer en er komen twee dames op ons af dus een uitgelezen kans op een paar mooie bruidsfoto’s van ons twee!! Ik roep ze en we lopen richting elkaar. Vlak voor ons zakken ze door het witte zout in een modderbad. Ik dacht nog effe dat ze in de drijfmodder gingen verdrinken en trek er nog eentje uit. Gelukkig geen erge dingen maar wel van die vieze stinkende kleffe grijzbruine modder tot op hun middel. Gruwelijke ervaring en superlullig want wij vroegen ze voor een foto. Later hebben we ze nog excuses gemaakt en een schuursponsje gegeven voor de uren durende schoonmaak!!! Het bleken twee duitse dames te zijn en dat gaf ‘s avonds voor mij wel aanleiding tot bepaald soortige grappen. Misschien dat t door de hoogte kwam maar die zwitsers wisten daar ook wel raad mee! We hebben ontzettend gelachen!
Alweer echt een aanrader deze tocht! Geijzers, bizar gekleurde meren door alle mineralen erin, vulkanen, woestijnen door verzand lava, zelfs een woestijn op 4900 meter hoog waar ook nog meteorieten in zijn beland die door erosie rare vormen hebben gekregen. Je gaat echt denken: ”wie heeft dit allemaal bedacht? “
In Bolivia zijn ze arm en dat merk je op straat. Totaal ander leven. Er is in Bolivia geen mengelmoes van europees bloed (zoals in Argentinie) dus het is nog een traditioneel volk met gekleurde hoedjes en lange vlechten met kraaltjes erin. Veel goedkope eettentjes op straat en wat terughoudendere maar aardige mensen. In onze korte Bolivia experience gaan we nog een dag redelijk lomp paardrijden in volle gallop en eet ik nog een zak coca bladeren leeg. Dit wordt hier al eeuwenlang gebruikt tegen hoogteziekte en ik wilde het een keer proberen. Het lijkt net alsof je op 10 theezakjes aan t sabbelen bent!
Twee dagen zijn we weer onderweg geweest om terug te keren naar Posadas, de geliefde stad waar verzekering en douane zich voor ons schuil houden. Deze keer kregen we 3400euro uitbetaald, oftwel 20.000 pesos en dat zijn 200 briefjes van 100, een beste stapel. We besloten om in Argentinie te blijven om het geld op de bank te zetten zodat we daar niet mee door Rio de Janeiro hoefden te lopen. Dit bleek dus onmogelijk. Sinds 2011 kunnen er geen Argentijnse pesos meer op een buitenlandse rekening gezet worden en zelfs niet omgewisseld worden naar Braziliaanse realis of euro’s. Bescherming van de waarde van de eigen munt. Lekkere handige regel als je met al je broekzakken vol rondloopt.
Nu zijn we dus in Rio aanbeland. In een dag de grens over en een binnenlandse vlucht genomen. Broekzakken zitten nog vol met geld dus met name ik ben af en toe paranoia, maar zoals het ernaar uitziet nemen we alles mee terug. Kijken wat de rabobank ervan zegt als we volgende week op de stoep staan, maar ik vrees voor een percentage of 3, omdat dit extra werk en kosten met zich meebrengt!
Nog 5 dagen Brazilië en dan vliegen we na 7 maanden weer naar huis. We hebben maximaal genoten en maximaal veel gezien. Heel veel lokale bevolking en medereizigers ontmoet en met name Argentinië in al zijn facetten leren kennen. Elkaar hebben we af en toe de tent uit gepest maar altijd vielen we tegen elkaar in slaap. Heerlijk om zo met je vriendinnetje te reizen en je zo vrij te voelen…Dit gevoel van vrijheid en ontdekken is zo veel waard dat zullen wij altijd blijven koesteren!
Tot volgende week en bedankt voor het lezen.
Ciao
Niels en Amanda
-
21 April 2012 - 14:53
Michel:
Dag Amanda en Niels,
Het wachten op deel twee van het verhaal was absoluut de moeite waard. Een mooi verhaal met prachtige plaatjes. Geniet van de laatste dagen in Zuid Amerika, en een voorspoedige thuisreis toegewenst.
groeten
Michel de Vogt -
21 April 2012 - 16:51
Leo :
Leuk verslag Niels, mooi omschreven ook. Zoals je in je laatste zin zo mooi aangeeft "dat gevoel". Probeer dat maar eens vast te houden in ons jachtige Nederland.
Tot donderdag, we wachten op jullie.
-
21 April 2012 - 16:56
Ger Pruijmboom:
Wij wensen jullie nog een paar laatste fantastische dagen en een goede terugreis. Ger en dimph -
21 April 2012 - 20:15
Ellybelly:
Jeetje wat een prachtige alien landschappen!! Poeh, ik kan wel snappen dat dat een enorme aantrekkingskracht heeft! En Niels wat kun je mooi schrijven!
Have fun met die zakken vol duko's!
xx -
22 April 2012 - 15:28
Anton:
Nou zeg, wat een mooi verhaal weer. Om jaloers van te worden. Jullie hebben een mooie reis gemaakt en daaraan zullen jullie je hele leven mooie herinneringen behouden. Geniet nog een paar dagen en een voorspoedige thuisreis gewenst. Als ik weer een keer in Hoogvliet ben hoop ik jullie weer een keer te zien. -
22 April 2012 - 22:37
Isabelle:
Hej! Super leuk om weer een update te krijgen van jullie reis! Klinkt helemaal leuk. Ben benieuwd hoe jullie het weer in Nederland gaan vinden... Ook heel leuk om iedereen weer te zien waarschijnlijk. Wij liggen nu dood op bed na vier dagen een altanatieve inca trail, morgen de Machu Pichu!!! Zin in! En je weet niet hoe lekker een douche is na vier dagen stinken... Hihi! Tot in Holland :)! X -
22 April 2012 - 22:44
Stijn:
Aaaah wat gaat de tijd snel man! Nog maar paar dagen en dan alweer naar huis. Wij hebben gelukkig nog 3 weken. Maar wat klinkt Chili gaaf zeg! En ben blij dat alles gelukt is met de cheque!! Have fun nog daar in brazzilll xxx Stijn -
23 April 2012 - 07:31
Lizette Mutsaers:
Fijn om weer mee te mogen genieten en teruggevoerd te worden naar het prachtige Bolivia. Die Argentijnse pesos raak je in NL echt niet kwijt helaas, wel in Madrid (enige plek in Europa). Veel plezier nog!!! -
24 April 2012 - 12:54
Anja:
Hallo Amanda en Niels,
We hebben genoten van jullie verhalen en foto s. Het zal wel even wennen zijn in nederland na zo veel avontuur maar een hele goede thuisreis gewenst.
Groeten Gerhard, Anja en kids.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
