Empanadas vouwen in Cordoba, wachten in Posadas
Door: Amanda
Blijf op de hoogte en volg Aman en Niels
12 Maart 2012 | Argentinië, Posadas
Vanuit de bus terug van de schitterende Iguazu watervallen, bedacht ik me dat er nog zoveel VOOR het ongeluk gebeurt was dat ik nog niet met mijn trouwe lezers had gedeeld !! Heerlijk dat ik straks niks meer hoef te vertellen als ik thuiskom.
Elke Nederlander die in Argentinië komt vergist zich in de afstanden. Voor een stukje dat op de kaart lijkt op de afstand Rotterdam - Amsterdam zit je gerust 13 uur in de bus. We legden ongeveer 400/500 km per dag af. Rond een uur of 11.00u rijden en stoppen vlak voor het donker werd. All the way van het zuiden naar Cordoba. Het was zo leuk om met de auto te reizen. We zaten er helemaal in. Alles had ook een plekje in de auto. De zaklampjes in de deur. De kaart half naast de stoel. Het kleingeld in het middenpaneel. De handrem diende soms als wc rolhouder. De antenne als droogrek. En EINDELIJK hadden we goede regels over de muziek die er gedraaid moest worden. Onze superhippe radio had namelijk een SD ingang, wat ons de mogelijkheid gaf om HEEL VEEL muziek af te spelen in de auto. Leuk, zij het niet dat Niels mijn knuffelrock/RNB/top 40 niet erg kan waarderen en ik zijn arfican/jazz/reggea en andere rommel niet aan kan horen. Na enige tijd van ruzie, ergenis en regels die niet werkte is de oplossing vanzelf ontstaan. De radio ging op shuffle, en er mochten alleen nummers weggedrukt worden als we daar allebei mee instemde. Dagelijks werd afgesproken hoeveel veto’s men had. Een veto is het recht om een nummer weg te zappen terwijl de ander dat niet wil. Hoewel er soms wel sprake was van fraude (een uitschiettende vinger), werkte het over het algemeen super.
Het beschrijven van de tocht door het ruige, woeste, droge en natte landschap richting het noorden laat ik aan de foto’s over. Die kunnen dat beter vertellen dan ons. We hadden ons ingesteld op lange saaie stukken, maar het was juist zo ontzettend mooi... Ik kon het alleen niet laten om me ELKE dag af te vragen waarom die vormen waren zoals ze waren en wat er in duizenden jaren gebeurt moet zijn om ze zo te krijgen. Hoe kan zoveel water in de rivieren blijven stromen? Hoe komt die berg zo’n rare vorm heeft en waarom de ene berg zo mooi afgesleten is en de ander nog gekke scherpe punten heeft. Hoe komen die plateau’s in het Argentijnse landschap. En hoe the f#ck kan er kokend water uit en berg spuiten, waarom alleen daar, waarom koelt het niet af? Als het aardwarmte uit het binnenste van de aarde is, waarom komt het dan uit een berg en niet uit een laag gelegen punt? Soms vind ik het zo frustrerend dat ik dat allemaal niet weet en dat Niels het ook niet weet. En toch is het ook wel tof dat je nooit zult weten waarom de aarde zo is, zoals ie is en waarom de dingen gaan zoals ze gaan, hoe hard wij ook proberen redenen en oorzaken te vinden en met de wetenschap achter de feitjes aan blijven hobbelen. Ze houdt het zo spannend !
Een hele leuke tijd gehad in Cordoba, in een hostel waar we in een week maar 1 keer zelf voor eten moesten zorgen omdat we regelmatig uitgenodigd werden voor pasta van een italiaan en fransman, en waar in het hostel BBQ’s en kooklessen georganiseerd worden. Zo grappig om met mensen uit de hele wereld (o.a. Japan en China) de nationale trots en delicatesse EMPANADAS te maken. Een kwestie van gehakt in deeg doen en dan het moeilijkste gedeelte: de deeg vouwen. In Cordoba ook een opfriscursus spaans gedaan bij een gozertje thuis, waardoor we nu in de verleden tijd kunnen praten, thank you Matias. Elke avond muziek maken en zingen, klinkt heel hippie, maar het ontstond gewoon en het was keigezellig. We ontmoeten een hoop mensen. Die we vaak, helemaal niet lelijk bedoeld, een naampje geven als we het erover hebben bijvoorbeeld dreadje, mega-death (aan de hand van zijn t-shirt) of uitleggozertje. Van die laatste zijn al een aantal versies maar is ontstaan door een Chileense jongen die ons veel dingen uitlegde die we al wisten. Bijvoorbeeld wat de ‘Carretera Austral’ was (terwijl we daar al ruim 1000km op aan het hobbelen waren) en wat het Andes-gebergte was en waar het lag (waar we al 3.000km naast reden en die we al 2 keer overgestoken waren). Maar stuk voor stuk zijn de mensen die we ontmoeten heel aardig en levert het ons veel leuke avonden op.
Argentinie is echt kicken. De mensen hier zijn veel creatiever, maar daar hoef je in principe VOLGENS MIJ niet zó ver voor te reizen, in Polen en zelfs misschien al wel in België, zijn ze al een stuk creatiever als wij. Wij kopen alles nieuw of kant en klaar, in het groot en in het klein. Hier maken ze van alles zelf, van hout. In elke dorpje is er wel een artesania (een plaats waar handgemaakte dingen verkocht worden).
Hier zie je wat meer de oorsprong van de producten. Hier koop je vis op het strand, net gevangen. Vlees word recht voor je, in de slager maar ook in de supermarkt, afgeslepen van een nog veel grotere homp. Ik zeg niet dat het beter is. We hebben elkaar regelmatig even aangekeken als er een lomp stuk vlees, bloot op de toonbank wordt gelegd waar je net nog op stond te leunen en waar ook afgerekend wordt. Of dat de een man met een koeienpoot over z’n schouder en helemaal onder het bloed even de nieuwe voorraad kwam brengen dwars door het supermarktje heen. Maar over de smaak valt niet te twisten. Het vlees is fenomenaal!
Grappig is ook dat ze hier allemaal mate drinken. Mate is een soort thee, maar supersterk, heel bitter en bij het drinken horen allemaal regels en rituelen. Zo moet je bijvoorbeeld als je het aangeboden krijgt, na een paar slokjes de mate altijd teruggeven aan degene die het je gaf. Het gaat overal mee naar toe. Zo fanatiek zijn ze ermee. Bijna obsessief lopen OVERAL mensen met thermoskannen en de typische mokken, met ingebouwd ijzeren rietje. En overal wordt het ons aangeboden, in de supermarkt, bij de bakker, bij de bandenverkoper en bij de verzekering.
We missen de auto erg maar we vermaken ons nog prima. We zijn nu al een week in Posadas, de dichtstbijzijnde stad van de plaats van het ongeval. We zijn hier bezig met de douane en de verzekeringen. Tussen de zaken door is er tijd om alle uitgaansgelegenheden hier te onderzoeken, zwembad te hangen en -niet lachen- Rummicup. We zijn ook even met de bus naar de Iguazu falls geweest, waar we naar onderweg waren voordat we crashten. De watervallen waren adembenemend (ook in de zin van benauwd: met 38 graden en een hele hoge luchtvochtigheid ofcourse). Maar het was zo ontzettend bijzonder om het natuurgeweld van duizenden liters naar beneden stortend water van zo dichtbij te zien en zelfs te voelen! Had je echt bij moeten zijn!
De vlucht is gewijzigd. We moeten ons nog tot 25 maart vermaken hier in Argentinie, dan kunnen we het geld ophalen. Daarna z.s.m. met rugzak op wielen (rolkoffer heeft na 1 dag al de geest gegeven: Chinese degelijkheid?) naar Brazil voor de laatste weekjes VAKANTIE !!
Bedankt voor alle leuke en lieve reacties... Altijd heel leuk om te lezen! :):) ;)
Elke Nederlander die in Argentinië komt vergist zich in de afstanden. Voor een stukje dat op de kaart lijkt op de afstand Rotterdam - Amsterdam zit je gerust 13 uur in de bus. We legden ongeveer 400/500 km per dag af. Rond een uur of 11.00u rijden en stoppen vlak voor het donker werd. All the way van het zuiden naar Cordoba. Het was zo leuk om met de auto te reizen. We zaten er helemaal in. Alles had ook een plekje in de auto. De zaklampjes in de deur. De kaart half naast de stoel. Het kleingeld in het middenpaneel. De handrem diende soms als wc rolhouder. De antenne als droogrek. En EINDELIJK hadden we goede regels over de muziek die er gedraaid moest worden. Onze superhippe radio had namelijk een SD ingang, wat ons de mogelijkheid gaf om HEEL VEEL muziek af te spelen in de auto. Leuk, zij het niet dat Niels mijn knuffelrock/RNB/top 40 niet erg kan waarderen en ik zijn arfican/jazz/reggea en andere rommel niet aan kan horen. Na enige tijd van ruzie, ergenis en regels die niet werkte is de oplossing vanzelf ontstaan. De radio ging op shuffle, en er mochten alleen nummers weggedrukt worden als we daar allebei mee instemde. Dagelijks werd afgesproken hoeveel veto’s men had. Een veto is het recht om een nummer weg te zappen terwijl de ander dat niet wil. Hoewel er soms wel sprake was van fraude (een uitschiettende vinger), werkte het over het algemeen super.
Het beschrijven van de tocht door het ruige, woeste, droge en natte landschap richting het noorden laat ik aan de foto’s over. Die kunnen dat beter vertellen dan ons. We hadden ons ingesteld op lange saaie stukken, maar het was juist zo ontzettend mooi... Ik kon het alleen niet laten om me ELKE dag af te vragen waarom die vormen waren zoals ze waren en wat er in duizenden jaren gebeurt moet zijn om ze zo te krijgen. Hoe kan zoveel water in de rivieren blijven stromen? Hoe komt die berg zo’n rare vorm heeft en waarom de ene berg zo mooi afgesleten is en de ander nog gekke scherpe punten heeft. Hoe komen die plateau’s in het Argentijnse landschap. En hoe the f#ck kan er kokend water uit en berg spuiten, waarom alleen daar, waarom koelt het niet af? Als het aardwarmte uit het binnenste van de aarde is, waarom komt het dan uit een berg en niet uit een laag gelegen punt? Soms vind ik het zo frustrerend dat ik dat allemaal niet weet en dat Niels het ook niet weet. En toch is het ook wel tof dat je nooit zult weten waarom de aarde zo is, zoals ie is en waarom de dingen gaan zoals ze gaan, hoe hard wij ook proberen redenen en oorzaken te vinden en met de wetenschap achter de feitjes aan blijven hobbelen. Ze houdt het zo spannend !
Een hele leuke tijd gehad in Cordoba, in een hostel waar we in een week maar 1 keer zelf voor eten moesten zorgen omdat we regelmatig uitgenodigd werden voor pasta van een italiaan en fransman, en waar in het hostel BBQ’s en kooklessen georganiseerd worden. Zo grappig om met mensen uit de hele wereld (o.a. Japan en China) de nationale trots en delicatesse EMPANADAS te maken. Een kwestie van gehakt in deeg doen en dan het moeilijkste gedeelte: de deeg vouwen. In Cordoba ook een opfriscursus spaans gedaan bij een gozertje thuis, waardoor we nu in de verleden tijd kunnen praten, thank you Matias. Elke avond muziek maken en zingen, klinkt heel hippie, maar het ontstond gewoon en het was keigezellig. We ontmoeten een hoop mensen. Die we vaak, helemaal niet lelijk bedoeld, een naampje geven als we het erover hebben bijvoorbeeld dreadje, mega-death (aan de hand van zijn t-shirt) of uitleggozertje. Van die laatste zijn al een aantal versies maar is ontstaan door een Chileense jongen die ons veel dingen uitlegde die we al wisten. Bijvoorbeeld wat de ‘Carretera Austral’ was (terwijl we daar al ruim 1000km op aan het hobbelen waren) en wat het Andes-gebergte was en waar het lag (waar we al 3.000km naast reden en die we al 2 keer overgestoken waren). Maar stuk voor stuk zijn de mensen die we ontmoeten heel aardig en levert het ons veel leuke avonden op.
Argentinie is echt kicken. De mensen hier zijn veel creatiever, maar daar hoef je in principe VOLGENS MIJ niet zó ver voor te reizen, in Polen en zelfs misschien al wel in België, zijn ze al een stuk creatiever als wij. Wij kopen alles nieuw of kant en klaar, in het groot en in het klein. Hier maken ze van alles zelf, van hout. In elke dorpje is er wel een artesania (een plaats waar handgemaakte dingen verkocht worden).
Hier zie je wat meer de oorsprong van de producten. Hier koop je vis op het strand, net gevangen. Vlees word recht voor je, in de slager maar ook in de supermarkt, afgeslepen van een nog veel grotere homp. Ik zeg niet dat het beter is. We hebben elkaar regelmatig even aangekeken als er een lomp stuk vlees, bloot op de toonbank wordt gelegd waar je net nog op stond te leunen en waar ook afgerekend wordt. Of dat de een man met een koeienpoot over z’n schouder en helemaal onder het bloed even de nieuwe voorraad kwam brengen dwars door het supermarktje heen. Maar over de smaak valt niet te twisten. Het vlees is fenomenaal!
Grappig is ook dat ze hier allemaal mate drinken. Mate is een soort thee, maar supersterk, heel bitter en bij het drinken horen allemaal regels en rituelen. Zo moet je bijvoorbeeld als je het aangeboden krijgt, na een paar slokjes de mate altijd teruggeven aan degene die het je gaf. Het gaat overal mee naar toe. Zo fanatiek zijn ze ermee. Bijna obsessief lopen OVERAL mensen met thermoskannen en de typische mokken, met ingebouwd ijzeren rietje. En overal wordt het ons aangeboden, in de supermarkt, bij de bakker, bij de bandenverkoper en bij de verzekering.
We missen de auto erg maar we vermaken ons nog prima. We zijn nu al een week in Posadas, de dichtstbijzijnde stad van de plaats van het ongeval. We zijn hier bezig met de douane en de verzekeringen. Tussen de zaken door is er tijd om alle uitgaansgelegenheden hier te onderzoeken, zwembad te hangen en -niet lachen- Rummicup. We zijn ook even met de bus naar de Iguazu falls geweest, waar we naar onderweg waren voordat we crashten. De watervallen waren adembenemend (ook in de zin van benauwd: met 38 graden en een hele hoge luchtvochtigheid ofcourse). Maar het was zo ontzettend bijzonder om het natuurgeweld van duizenden liters naar beneden stortend water van zo dichtbij te zien en zelfs te voelen! Had je echt bij moeten zijn!
De vlucht is gewijzigd. We moeten ons nog tot 25 maart vermaken hier in Argentinie, dan kunnen we het geld ophalen. Daarna z.s.m. met rugzak op wielen (rolkoffer heeft na 1 dag al de geest gegeven: Chinese degelijkheid?) naar Brazil voor de laatste weekjes VAKANTIE !!
Bedankt voor alle leuke en lieve reacties... Altijd heel leuk om te lezen! :):) ;)
-
12 Maart 2012 - 19:09
Sanne (Spaanse Les):
Veel succes met het vervolg van jullie reis!! -
12 Maart 2012 - 19:32
Mischa & Yvonne:
Ziet er goed uit... en goed je net ff gesproken te hebben. -
12 Maart 2012 - 19:32
Bo:
Prachtig verhaal weer! Kan me wel vinden in die muziekdiscussie! ;) En wat een mooie foto van jou Amanda, onder die waterval! *jaloers*! Veel plezier nog! Dikke kus!!! -
12 Maart 2012 - 19:34
Yvette :
Amanda, als je nog niet weet wie ik ben. De halve tante van Niels ( half omdat ik niet geloof in het huwelijk/ of omdat ik niet ten huwelijk ben gevraagd ). Heerlijk voor familie dat jullie richting huis gaan maar ik heb met veel interesse al je verhalen gelezen. Je humor, kort en bondig schrijven, emotie en de noodzakelijke zaken weergegeven alsmede de foto's die het kompleet maakte. Ik heb ervan genoten. Nog heel veel plezier en maak de trip samen in goede gezondheid af.
Yvette -
12 Maart 2012 - 19:43
BrotherBart:
Hey heerlijke travelers!! Ziet er weer heerlijk uit! De foto's met jullie en de watervallen op de achtergrond zijn net nep!! Lijkt net of er een poster achter staat:) Leuke radio-torrie trouwens ;)
Veel plezier komende 6 weekjes! En tot knuffelzz
-
12 Maart 2012 - 19:51
Broerje Weer:
en mis je... snel ff skypen? -
12 Maart 2012 - 19:53
Gerjan:
Super om de verhalen te lezen, fantastische foto's. Héél gaaf... -
12 Maart 2012 - 20:16
Leon En Natasja:
Hi Lieverds!
Weer een erg leuk verhaal! 10x beter als jullie verhaal van het ongeluk.
Ik vraag mezelf wel af aman of je je niet vergist hebt met de datum van terugreis. Is dat niet 25 april??
Dikke kus van ons -
12 Maart 2012 - 20:20
Yvonne & Mischa:
Kijk, dit zijn de betere verhalen. Goed te horen dat het weer beter met jullie gaat! En wat heerlijk dat jullie de watervallen hebben gezien, foto's zijn echt fantastisch!!! Jammer dat ik jullie net heb gemist op skype. Misch had de nieuwe meubels laten zien hoorde ik en Niels het zwembad, de zon en de palmbomen, haha ruilen? Blijf ons op de hoogte houden erg leuk de verhalen te lezen!
Dikke kus, Yv -
13 Maart 2012 - 03:11
Pappie:
Hey Amand en Niels . Fijn dat jullie weer on route zijn! Jullie genieten gelukkkig weer van de reis! dikke kroel!! LY Pappie -
13 Maart 2012 - 06:54
Leo:
Goed geschreven Amanda, leuk om te lezen. Kort, bondig en duidelijk. Het leven wordt niet bepaald door een auto, zonder moet het ook lukken.
Groeten Leo -
13 Maart 2012 - 18:17
Ellybelly:
Gave foto's!!!
I miss you guys.
-
13 Maart 2012 - 20:33
Lizette:
Leuk en herkenbaar om te lezen :-) Geniet van brazilië! -
14 Maart 2012 - 07:02
Mamssie:
Geweldig, overweldigendmooi!
In gedachten zie ik jullie samen zitten in de strak georganiseerde auto, discuserend over de muziek keuze... Heel goed en grappig opgelost!
Evenals je verslag weer goed en grappig, kort en bondig is. Heerlijk om te lezen. Fijn jullie verslag toch kunnen lezen via Google! Geniet van jullie laaste weken, doe voorzichtig. Ik verlang er naar om jullie weer in mijn armen te sluiten! Liefs en stevige kus, Mam XXXMB! -
15 Maart 2012 - 18:33
Karin En Ab:
Lieve Aman, tot zover alle reisverslagen gelezen en op de hoogte gebleven van jullie geweldige leven op dit moment (met wat tegenslagen, het lijkt nét het echte leven, hé!) Wat een ervaring!! dank voor je kaart, heel lief van je. Geniet nog even, meis, je bent straks een geweldige ervaring rijker die niemand meer van je af kan nemen. Hoop je snel te zien als je thuis bent want................we hebben nog wat tegoed van je !! liefs van ons, Ab en Karin -
17 Maart 2012 - 22:12
Jose Van Humpie:
Hoi Aman en Niels.
Van je moeder weer de tip gekregen van dit nieuwe reisverslag. Geweldig om te lezen, samen met de mooie foto s een compleet vervolgverhaal. Genieten jullie er nog lekker van en ik wacht op het volgende hoofdstuk.
-
25 Maart 2012 - 20:51
Jac En Lenie Pullens:
Amanda en Niels ,wat een mooi reisverslag en prachtige foto`s
groetjes en nog een goede reis
lenie en jac -
10 April 2012 - 14:40
Mischa & Yvonne:
Joehoeee, we willen een update!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
